Avondvullend blijspel in drie bedrijven door M. Vitus, vertaler F. Drost.

Vier vrouwtjes, alle vier onontkoombaar stapel verliefd op de charmante Eppie Wiersma, een prachtkerel in één woord. Wie zijn die vier vrouwtjes? Eerst “tante” Roos, weduwe, een beetje manziek, kordaat als een echte matrone. Boekhoudster van hotel “In de zevende Hemel”, maar die het niet laten kan voor directrice te spelen. Ze legt de ganse dag de kaart omdat ze het geduld niet kan opbrengen de toekomst af te wachten. Haar tegenspeelster is Spriet, een jong ding van het platteland met een eeuwig natte neus en een mondje!... dat staat nu echt nooit stil. Prinsheerlijk dartelt en huppelt dat door het hele spel heen totdat Eppie ten tonele verschijnt... En dan krijgen we Marian, die het hotel geërfd heeft onder voorwaarde dat ze binnen het jaar trouwt met een eerste klas vakman. Maar Marian wil helemaal niet trouwen, tenminste niet met een man die haar opgedrongen wordt. Ze is nogal kritisch en wordt niet zo gauw verliefd, totdat... En de vierde is Helga, vriendin van Marian, een mondain warwinkeltje. Vier hartjes aan het spit van hoofdpersoon Eppie, een “heer” tot in de toppen van zijn vingers, die zich evenwel niet in die gedaante aanbiedt. Want échte heren bieden zich niet zo maar aan op een presenteerblaadje.